About me
Historie
Toen ik nog een minimens was en op reis ging met het gezin, nam mijn vader vaak zijn camera mee. Het duurde niet lang vooraleer ik de camera uit zijn rugzak nam om er zelf eens mee te experimenteren. Vanaf dan ben ik begonnen met het fotograferen van alle zaken die de aandacht van mijn oog grepen. Van mijn vader en moeder, knuffelend in de zetel, tot de boomtoppen en de mieren in het zand.
Door mijn slechthorendheid en het dragen van hoorapparaten sinds mijn geboorte focus ik meer op het visuele. Ėén moment zie ik als het begin van mijn passie voor fotografie: Het was een zomerse zee-zondag en samen met mijn gezin begaf ik mij op de dijk. De lucht had een feloranje gloed van de ondergaande zon en het sprankelende water deed me thuis voelen. Ik had ons destijds fototoestel rond mijn nek bengelen en fotografeerde de pracht die ons zomaar passeerde. Klik. Ik kon niet geloven dat ik dit mooie moment kon vastleggen en het voelde als roeping hierin verder te gaan. Vanaf dat moment is er geen dag geweest dat ik niet met de kunst die fotografie is ben bezig geweest.
Mijn eerste spiegelreflexcamera kocht ik op mijn twaalfde, wanneer ik voldoende geld had verzameld met mijn plechtige communie. Even later kocht ik een nieuwe, deze keer met een macrolens erbij. Mijn vrije tijden spendeerde ik in de bossen en de velden. Elk seizoen bracht me wel plaatjes op. Winterse sneeuwlandschappen, vogels die takjes verzamelden voor hun nestje in de lente, prachtige vlinders op de kleurrijke bloemen in de zomer en de geel-rode boombladeren en paddenstoelen in de herfst. Met deze foto's werd ik fotograaf van de maand bij Natuurpunt op mijn vijftiende en won ik enkele fotowedstrijden.
Op mijn 14de vertelde mijn moeder dat ze een artikel van een fotografiecursus had zien passeren in de krant. Hier wilde ik uiteraard aan deelnemen en bijleren, naast de vele Youtubevideo's en boeken die ik las. Op het einde van de cursus vroeg de lesgever, een befaamde huwelijksfotograaf, of ik hem wilde vergezellen op zijn bruiloften om bij te leren en een tweede oog te bieden om zeker geen belangrijke momenten te missen gedurende de dag.
Op dat moment kwam mijn vader ook met een ongelooflijk voorstel om een tweedehands professionele camera te kopen bij een kennis van hem. Zo gezegd, zo gedaan. Ik verkocht mijn oude camera en lenzen en stapte over naar een professioneel toestel. Mijn natuurfotografie werd hierdoor vervangen door de vele weekends bruiloften fotograferen van mijn 14de tot mijn 17de en hierdoor leerde ik veel bij op het werkveld.
Ik ging graag uit, en velen wisten dat ik fotografeerde. Ze vroegen me of ik hun fotograaf wilde zijn voor hun feestjes. Dat liep dan uit tot elk bijna weekend fuiven fotograferen en veel mensen leren kennen, waarvoor ik dan ook heel dankbaar ben dat ik dat heb mogen ervaren.
De scouts-en chirofuiven werden me teveel, net in die tijd dat ik begon met mijn bachelorstudie Sociaal Werk in Gent. Een nieuwe stad waar ik tot rust kon komen en nieuwe gezichten kon leren kennen én mijn bedrijfje een nieuwe wending kon geven. Zo kwamen er vele bruiloften op mijn pad, shoots, concerten maar vooral: prachtige mensen. Tijdens de coronalockdown viel alles stil, dus ook mijn aanvragen, maar spendeerde ik veel tijd in de straten met mijn ogen wijd open om onder andere daklozen te fotograferen en naar hun verhaal te luisteren. Zo wil ik sociaal werken door de camera.
Ook ontmoette ik vrienden die me vroegen om mee te gaan als fotograaf op surfkamp, en ben zo terechtgekomen als fotograaf voor Flowtrack, waarbij ik surfen en skiën kan mengen met fotografie.
Na vele jaren achter de lens te staan, voel ik me nog steeds een jonge knaap op zoek naar de wereld en wil ik deze avonturen beleven met mijn camera, mijn beste vriend en hoop nog vele opdrachtjes te mogen uitvoeren voor personen die ik ontmoet in de toekomst. Ik ben er klaar voor!